Sukmaku

Sukmaku

dening Puput Septiani A

“greyooooottt” swaraning lawang kabukak dening Sukma.kanthi kumendhele ati Sukma dhimik-dhimik mlebu ana ing gubug tuwa iku. Sepi... ora ana wong sing nyambungi uluk salame Sukma. Ora ana cahya kang sumunar. Sak wise mlenu ana ing kamar gubug iku, Sukma weruh ana cahaya lilin ing ngarepe ana wong wadon rambute dawa banget nganggo klambi putih, nanging ora katon wajahe. Bocah ayu iku saya merinding. Kepingin metu saka gubug iku. Nanging ora sida, amarga kahanan ing njaba gubug luwih mbebayani. Preman-preman pasar iku lagi ngejar-ngejar Sukma.

“gusti, aku wedhi”

            Udan barat, gludhug jumedor. Adhem banget, angine banter kaya-kaya arep ngrubuhaken gubug iku. Saka njaba gubung keprungu ana swara sing ngundangi Sukma.

“Sukmaaa, Sukmaaaaa, Cah ayu... awakmu ning ndi?”

Kupinge Sukma wis apal marang sapa sing nduwe swara iku. Ora liya swarane Cahyo. Majikan lanange.

Atine sukma seneng banget, ana satri sing bakal nyalmetake awake saka kejaran preman-preman pasar lan mbak kunti.

Swara mau saya suwi saya cetha, banjur Sukma keget lan gumregah menyak saka kasure.

“aku ning ndi? Mau aku mimpi? Alhamdulillah mung mimpi ora kasunyatan”

Atine Sukma bungah banget. Banjr mlayu nemoni majikane.

“inggih pak, ngapunten kula dereng tangi”

“kowe kenapa? Lara? Ngaso wae kana! Turu maneh!

“boten pak, panjenengan badhe sarapan menapa?

“sak anane wae Suk”

            Ora let suwi sega goreng wis siyap ana ing meja makan. Cahyo ngundang Sukma ngakon sarapan bareng ing meja makan. Kepeksa Sukma gelem sarapan banget, amarga ora penak karo majikane.

“Suk, aku mengko baline rada telat, merga ana rapat, kowe sing ngati-ati ya! Yen tenan awakmu lagi ora kepenak, istirahata wae!

“inggih pak”

Cahyo eman banget marang pembantune sing nduwe lesung pipi iku. Wis dianggep kaya adhine dhewe. Merga adhine mbiyen yen isih urip mesthi sakumuran karo Sukma. Amung beda 5 taun karo Cahyo.

            Ana ing kantor, atine Cahyo ora kaya biasane. Ora lila ninggalaken Sukma dhewenan ning ngumah. Rapat malam iki dibatalaken. Cahyo bali luwih gasik, barang tekan ngumah Sukma ora ana. Jebul iki sing nggawe atine Cahyo ora karuwan, Sukma ora ana ning ngumah. Ana bekas sepatu kets sing nemplok ana ing jogan. Tivi lan dhuwit sing ana ing ngumah resik kabeh, ora ana. Umahe Cahyo bar kemalingan. Lan Suka uga diculik.

            Ngadhepi kahanan kaya mengkono, Cahyo ora age-age lapor polisi. Kelingan yan seminggu kepungkur ana kanca kerjane sing jenenge Laras ngomong karo dheweke arep nyingkirke pembantune.

“apa iki gaweyane Laras? Kenapa Laras tegel nemen nglakoni tumindhak durjana kaya ngene? Muga-muga awakmu slamet Suk” omonge Cahyo. Cahyo langsung njupuk kunci mobile lan nggoleki Sukma. Muter-muter ana ing komplek perumahane.

Udan deres, gludhug jumedor ora dadi pepalang anggone Cahyo nggoleki Sukma. Ana ing pos ronda cedhak pasar, Cahyo weruh Sukma isih ngiyup. Age-age Cahyo marani.

“kowe ora apa-apa Suk?”

Sukma ora njawab banjur nangis lan semaput. Cahyo mbopong Sukma mlebu ing mobil lan digawa meng rumah sakit.

Awake Sukma padha tatu kaya bar diantemi lan ana tepak setrika ana ing gegere.  Dokter nduga yen Sukma bar dianiyaya.

“mas, panjenengan menika kados pundi? Garwa ayu-ayu kaya ngono kok disiksa” pitakone dokter marang Cahyo.

“menika sanes garwa kula Pak, lan kula ugi boten mangertos sinten ingkang nyiksa Sukma” sumaure Cahyo.

Ora let suwe, Sukma wis tangi saka semapute. Dheweke njaluk bali marang kampunge ora glem bali meng umahe Cahyo. Cahyo manut, isuke Sukma diter bali meng kampunge.

ing jero mobil Sukma karo Cahyo meneng-menengan. Yen Cahyo ngajak omong-omong ora disemauri Sukma. Aneehhh... iki aneh tenan. Ana apa karo Sukma? Apa iki gara-gara saking larane awake saenggo ora glem ngomong apa gara-gara liyane? Cahyo ngalamun, meh bae nabrak tukang semir sepatu sing lagi nyabrang. Untung rem mobile pasek dadi ora nabrak. Cahyo mudhun saka mobile lan njaluk ngapura marang tukang semir iku.

“ngapunten nggih Pak”

“ya, ora papa, nyupire sing ati2 aja ngalmun nang” sumaure tukang semir sepatu sing tanpa suwara kang seru.

“inggih Pak, Cahyo nuntun Bapak ku menyang pinggir dalan. Sukma ngandhani Cahyo supaya ati-ati.”menawi ngantuk istirahat kemawon Pak”

“iya Suk, aku mung bingung wae, kenapa ta awakmu? tak jak omong-omong kok meneng wae. Sebenere ana apa Suk? Cerita wae karo aku. Aku wis nganggep kowe kaya adikku dhewe, dadai aja sungkan-sungkan cerita ya.”

Sukma namung manthuk. Bubar kuwi ora ana suwara omong-omongan maneh. Tekan ngomahe Sukma, langite wis lingsir. Ing ngarep umah mbok Darmi wis mapag Sukma lan  Cahyo. Sukma langsung ngrangkul ibune lan nangis kamisesegen. Iku ndadekaken Cahyo lan Mbok Darmi bingung. Banjur mbok Darmi nuntun Sukma mlebu ing ngumah.

Ing ruang tamu, Mbok Darmi nakoni anake sambi ngelus-elus rambute sing dawa lan lurus, kaya bintang iklan sampo.

“kowe kenapa ta nduk? Ko wajahe bengep kaya ngono?Mbok Darmi nangis.

Sukma ora sumaur. Banjur Cahyo ngomong.

“Kula ugi boten mangertos bu, kala wingi kula wangsul saking kantor sampun boten wonten Sukma ing nggriya, kula madosi Sukma lan kepanggih wonten ing pos ronda”

“la iki kenapa wajahe dadi kaya mengkono mbok kapakke?”

“ngapunten bu, kula ugi boten mangertos. Sukma boten purun cariyos kaliyan kula kados pundi kedadosanipun. Kula kinten taksih trauma”

“ya wis, istirahat ngana Cah, kesel awit mau nyupiri. Ibu tak ngajak Sukma meng kamar sek. Kae ana sego pecel ing ruang makan, ndang mangana!

“inggih bu”

Mbok Darmi mlebu kamar nuntun Sukma. Sukma isih nangis lan serring nglamun barang kedadeyan wingi.

“wis nduk, ora usah dipikiri. Turua apa arep mangan sek?”

Sukma tetep ora sumaur. Banjur merem.

Mbok Darmi metu saka kamar banjur nemoni Cahyo sing isih ngalamun ing ruang tamu.

“olaaahh,,, ko isih ning kenen wae ta?selak lawuhe adhem Cah. Ayo mangan! Ajake Mbok Darmi.

Wong loro iku mangan ing ruang tamu. Cahyo heran Pak Ahmad ko ora ana ing ngumah? Ana ngendi bapake Sukma? Tapi Cahyo ora takon marang Mbok Darmi. Banjur Mbok Darmi nyeritakake Pak Ahmada kaya-kaya negrti apa pitakonan kang an ing batine Cahyo.

“Bapake Sukma transmigrasi meng Kalimantan dadi buruh ana ing kana. Mula aku sering ngrasa dhewenan, sepi. Ora ana Sukma lan Bapake.”

“kenapa transmigrasi bu?” Cahyo takon

“yaa, kanggo nyaur utang. Mbiyen ibu tau utang marang rentenir. Yen ora age-age dibayar omeh iki bakal dijaluk.

“nyambut arta kaliyan sinten bu”

“Mas Nano”

Cahyo krungu jeneng Nano banjur kagete ora umum. Ing batine “mas Nano? Mas Nano saiki dadi rentenir?”

“Ayo dipangan, aja ndongeng terus! Banjur istirahat, kae wis tak siyapke kamar ana ing samping kiwa ruang tamu Cah!

“inggih bu, matur nuwun. Jawabe Cahyo

Cahyo mlebu kamar, nanging ora bisa turu. Ing batin lan pamikire kebak pitakonan. Kenapa sukma bisa dianiaya kaya ngono? Kenapa mas Nano, mbiyen kanca kerjane dadi rentenir?

Sang surya wis ngatonake eseme. Cahyo metu saka kamar weruh Sukma isih lungguh ana ing ngarep umah. Banjur Cahyo nyedhaki.

“gununge apik ya?

“inggih, kula remen ningali gunung saking mriki”

“wis tau manjat?

“dereng, boten wonten kancane”

Saka njero omah, Mbok Darmi ngundang-undang supaya bocah loro mlebu lan sarapan. Bubar sarapan Cahyo adus lan siyap-siyap bali meng omahe, kerjaane wis numpuk njaluk digarap.

Ing kantor dheweke ketemu karo Laras. Cahyo ngajak mangan baren pas jam istirahat. Laras ora nolak, amarga iki kesempatan sing wis ditunggu-tunggu bisa mangan bareng Cahyo. “Ras, awakmu ngerti Sukma?”

“iya mas, pembantumu kae kan?” Laras jawab kanthi mbesengut.

“kowe sing nggawe Sukma berem ya? Kowe sing nemplokake setrika ana ing gegere? Kowe sing nganiyaya Sukma.

“ora mas, dudu aku”

“ora usah goroh, aku wis ngerti kalakuanmu”

“iya, aku kabeh sing nganiyaya Sukma. Merga aku cemburu karo dheweke sing bisa nyandhing awakmu isuk awan sore bengi, sakumah karo awakmu”

Krungu Sukma ngomong kaya ngono, Cahyo langsung ngadheg lan ninggalake Laras. Banjur meng kantor maneh saprelu nemoni mas Nano kanggo nyauri utange bapake Sukma.

Barang wis seminggu, Cahyo tilik Sukma. Wajahe wis ora mbengep. Wis seger maneh.

Ana ing ngarep omah Sukma lan Cahyo ndongeng.

“Suk, aku ngerti sapa sing nganiyaya awakmu, Laras cemburu mulane dheweke nganiyaya awakmu”.

“cemburu? Kok bisa?”.

“dheweke ngerti yen aku tresna marang sliramu”.

“apa mas?”. Laras ora percaya apa sing diomongake Cahyo nembe wae.

“aku tresna sliramu Suk” Cahyo ngegem tangane Sukma.

Sukma nrima tresnane Cahyo, dheweke isin lan seneng banget. Pipine dadi abang ireng.

“Sesok bapakmu kondur saka Kalimantan, merga utange wis lunas. Lan dina rebu ngarep, aku meh nglamar kowe. Siap-siap dandan sing ayu ya hahaha”

            Dina Rebo sing ditunggu mara, Sukma ayu banget. Bapak Ibune bisa kumpul ana ing ngomah semono uga keluwargane Cahyo bali saka Amerika. Kebeh padha seneng, kecuwali Laras. Nanging Laras wis ngomong yen arep menyang Kalimantan kanggo nglalekake Cahyo, ing dina pengantene Sukma lan Cahyo, Sukma mabur ing Kalimantan. “muga-muga kowe karo Sukma langgeng mas” ucape Laras sinambi nangis.

Rampung